Vandaag zijn Jolanda en ik (Esther), met onze mannen, bij Ithemba geweest. Na een flinke rondreis door Zuid-Afrika en Swaziland zijn we dan nu gearriveerd in Port Elizabeth! Hoewel het een “lazy day” was bij Ithemba, waren er toch nog 33 kinderen en het enthousiasme was er niet minder om. We werden uitgebreid gedag gezegd en geknuffeld! 
Vrijdag is hier altijd Casual Friday en de kids zagen er gezond en goed verzorgd uit. Tijdens het ochtendritueel (met zang en gebed) werden we nog bij naam genoemd en welkom geheten.
Dankzij de gulle gevers van Sponsor een Kind en een mooie donatie door familie konden we Ithemba ook weer blij maken met geld om de kinderen van en naar Ithemba te krijgen en hopelijk voor een beetje continuïteit te zorgen.
De logopediste die we een jaar lang in hebben kunnen huren, maakt goede vorderingen met de kinderen zoals we in een uitgebreid verslag kunnen lezen. Kinderen die eerst geen oogcontact maakten of gedag zeiden, doen dat nu wel en staan zelfs de popelen om een sessie met de logopediste te hebben! Dat hebben we dan toch maar mooi weer bereikt met z’n allen. Het zijn altijd kleine stapjes, maar het maakt zeker verschil!
Eén meisje heeft ons helemaal versteld doen staan. Twee jaar geleden toen we bij Ithemba waren, kon zij niet staan of lopen. Na vele inspanningen van vrijwilligers (oefenen en nog eens oefenen) en een gewijzigde thuissituatie loopt dit meisje nu én is ze zindelijk. Top!
Ook de moestuin staat er goed bij. Met hulp van een aantal Ithemba-kinderen worden er groenten verbouwd voor eigen gebruik. Twee jaar geleden zagen we vooral de potentie, nu groeit er van alles en ziet het er georganiseerd uit.
Verder hebben we nog wat andere zaken besproken die nog op stapel staan. Dat gaat allemaal op z’n Afrikaans en dat is weleens moeilijk te accepteren, maar wij hebben inmiddels geleerd hier mee om te gaan. Het komt wel.
Kortom: gemengde gevoelens. De kinderen zijn duidelijk happy en er is zeker vooruitgang. Tegelijkertijd zien wij nog veel mogelijkheden voor verbetering. En da’s dan weer het eeuwige spanningsveld tussen Nederlanders en Afrikanen.
Deze keer hebben we het volgende woord geleerd, uit het Zulu: shosholoza. Dat betekent zoiets als een trein die langzaam, maar zeker, op gang komt. Je ziet ‘shosholoza’ ook bij treinstations worden genoemd én het is sinds de gewonnen rugbyfinale in 1995 een terugkerend lied. Hoe dan ook, het is buitengewoon aanstekelijk. Kijk en oordeel zelf (maar pas op, de melodie gaat niet meer uit je hoofd!):
De film “Invictus” is sowieso een aanrader trouwens!